Natasza Socha już dwukrotnie udowodniła, że królowa literatury obyczajowej nie boi się stawiać czoła nowemu gatunkowi i świetnie odnajduje się w kryminałach. Problem polega jednak na tym, że trudność nie stanowi wypłynięcie w morze ale utrzymanie się przez długi czas na powierzchni nowej wody. I powiem Wam, że z niepokojem sięgałem po Echo, czyli trzecią część Grey Booka Nataszy. Czy jednak udało się jej utrzymać na powierzchni? Zapraszam na najnowszą recenzję.
„Echo” powiewem świeżości serii.
„Echo” to kontynuacja policyjnej kariery inspektor Klementyny, ekscentrycznej policjantki z przeszłością, obdarzonej niecodziennymi umiejętnościami. I choć wydaje się, że Florentyna coraz lepiej odnajduje się wśród swojego zespołu, to jednak jej trauma nadal nie pozwala zjednać sobie sympatii podwładnych. Tymczasem jednak, nasza bohaterka kolejny raz staje przed wyzwaniem. Przestępstwo, które, choć ktoś bardzo chciał ukryć pod przykrywką samobójstwa, szybko okazuje się przerażającą zbrodnią o drugim dnie. W jeziorze zostają znalezione zwłoki szesnastoletniego Stasia, Florentynę kolejny raz zaczynają nachodzić tajemnicze wizje, pani inspektor już wie że musi być czujna a jej spostrzegawczość zostaje wystawiona na kolejną próbę.
POLECAM: „ROZGRYWKA” NA ŚMIERĆ I ŻYCIE…,
czyli recenzja nowego Grey Booka Magdaleny Stachuli.
„Echo” Nataszy Sochy, wprowadza pewną świeżość w dotychczasową twórczość. Po pierwsze, tym razem mamy styczność ze śmiercią chłopaka, po drugie- bardzo szybko okazuje się, że w tej opowieści zagadnienia społeczne będą miały kluczowe znaczenie. Autorka tym samym, kolejny raz udowadnia, że nie boi się odważnych tematów, nie unika też dyskusji a tym samym, to co z pozoru może być prostą do rozwiązania zagadką, ma znacznie głębsze podłoże. Zaś krąg podejrzanych jest znacznie szerszy, niż można by przypuszczać.
Czytaj znaki i symbole
To co bardzo chcę docenić w twórczości Nataszy, a co kolejny raz wybrzmiewa z jej książki to zabawa symboliką. Natasza wyraźnie szanuje swojego czytelnika i mówiąc wprost, nie uważa go za idiotę. Bo wszystkie elementy (nawet te z pozoru najprostsze) mają tu znaczenie. Czytając tę książkę autorka chce aby jej odbiorca myślał, analizował i zwracał uwagę na to co nie tyle wynika z treści ale dzieje się w jej tle. Uwielbiam ten zabieg, bo właśnie to cenię w kryminałach. Zabawa, w której to czytelnik staje się inspektorem i towarzyszem w rozwiązaniu zbrodni. Za to wielkie gratulacje!
ZOBACZ TEŻ: CUDZE ŻYCIE: NEWSY O KSIĄŻCE
Nie będziemy jednak tylko „słodzić”…, bo właśnie w przypadku „Echa” zdałem sobie sprawę co jednocześnie jest największą wadą Grey Booków. Mianowicie to samo ich założenie, tzn. książki mają być krótkie, lekkie i poręczne. Ma być to szybka opowieść, do szybkiego przeczytania. I właśnie to sprawia, że rozwiązanie… przychodzi za szybko. Tak właśnie jest w przypadku Echa, to prawda zaskakuje i zakładam, że niewielu z Was zdoła je przewidzieć… – jednakże emocjonalnie niewiele udaje się w nie zaangażować, wszystko dlatego, że opowieść… się kończy. W efekcie, dojście do rozwiązania powoduje więcej emocji, niż sam jego finał. I choć nie odbiera to przyjemności czytania, to chciałoby się więcej! DUŻO WIĘCEJ!
Podsumowując:
Echo… ma w sobie wszystko to, co sprawia że znów pokochałem tę literaturę. Ma w sobie kryminalną zagadkę, ogromną ilość pytań, tajemnicze znaki i symbole. Ciągłe nienasycenie czytelnika można uznać za sprytny chwyt marketingowy. Ostatecznie zakładam, że wielu z Was również pozostanie z tym niedosytem.., a zatem czas na czwarty tom!… W tajemnicy zdradzę Wam, że pewnie już czeka w szufladzie biurka Nataszy :D.
KUPISZ TUTAJ: „Echo” – Natasza Socha
WARTO PRZECZYTAĆ: NIEŚMIAŁOŚĆ ZMORĄ MĘŻCZYZNY…
Czym jest i jak sobie z nią radzić.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA MOJEJ DRUGIEJ KSIĄŻKI:
„CUDZE ŻYCIE”
