…[…] Każdego dnia, kiedy się owa pojawiła, czułam się jak idiotka. Gdzieś z tyłu głowy sumienie mi podpowiadało, że może Grzegorz ma racje, może nie powinnam się wtrącać, może to nie jest moja sprawa. Z drugiej strony, dość miałam nieszczęść, które kumulują się wokół mojego życia i wokół bliskich mi ludzi. Wiedziałam, że to nie brak chęci stoi na drodze ich znajomosci, ale strach Grzegorza. Ten sam strach, który paraliżował go wtedy, kiedy poznał Antka.
„Czy rzeczywiście chodziło mi tylko o to?” To co czułam do Grzegorza było czymś więcej niż przyjaźnią, nigdy mu o tym nie mówiłam, ale ja sama nie mogłam się oszukiwać. Był dla mnie bliski, bliższy niż ktokolwiek a jednocześnie zupełnie nie osiągalny, nie mogłam go mieć dla siebie.
„Nie możemy być razem, przecież jest szczęśliwy, przecież jest zajęty.” Uciekałam od tych myśli, wiedziałam jak brzmią niedorzecznie, że nie ma jakiejkolwiek przesłanki, by nasza znajomość, choć przez ułamek sekundy, mogła pójść w innym kierunku, ale mimo to gdzieś w głębi serca, w jakimś najdalszym jego zakamarku, tak ukrytym, że nikt go nie widział, to pragnienie ciągle tliło się, co jakiś czas przypominając o swojej obecności… […]…

ZOBACZ TEŻ: POZNAJ BOHATERÓW KSIĄŻKI: CUDZE ŻYCIE

Magda Wiślak, to mój dobry duch od pierwszych chwil kiedy podjąłem decyzje o napisaniu książki. Towarzyszyły mi przy moich wzlotach i upadkach. Miedzy innymi dlatego jedna z bohaterek nosi jej imię. Dzięki Madzia za wszystko!