Kiedy myślimy o Belgii, w głowie pojawiają się raczej mało zachęcające stereotypy: że brudna, że niebezpieczna, że to taka mieszanka kultur, w której nikt nie czuje się u siebie. Brzmi znajomo? Tak właśnie postrzegałem Belgię, zanim spakowałem plecak i poleciałem sprawdzić to na własnej skórze. I powiem Wam jedno – to był mój największy turystyczny plot twist! Belgia okazała się zupełnie inna niż to, co słyszałem… i naprawdę bardzo mi się podobało!

Są takie miejsca na mapie, które nie potrzebują krzykliwych haseł, modnych filtrów ani sezonowej promocji, żebyś chciał tam wracać. One po prostu istnieją — trochę z boku świata, trochę jakby poza czasem. I właśnie to jest ich siłą. Bieszczady są takim miejscem. Choć za pierwszym razem pojechałem tam trochę z przypadku, dziś wiem, że to nie był zbieg okoliczności. To było przeznaczenie. I chociaż od tamtej pory minęło kilka lat, a po drodze pojawiły się inne wyjazdy, inne góry i inne priorytety, to co roku – jak w zegarku – pakuję plecak i wracam. Bo inaczej po prostu się nie da.

Są takie miejsca, które na pierwszy rzut oka wydają się surowe, niemal nieprzystępne. Ale gdy pozwolisz sobie je poczuć – zakochujesz się bez pamięci. Tak właśnie było podczas mojego ostatniego urlopu. Lanzarote nie woła do tłumów, nie krzyczy z katalogów biur podróży, nie próbuje być trendy. Po prostu jest sobą – dziką, nieoczywistą, pełną kontrastów. I może właśnie dlatego to ona – a nie słynna Teneryfa czy rozrywkowa Gran Canaria – zasługuje na miano najciekawszej wyspy archipelagu. I zupełnie mnie to nie dziwi…