Afryka…, zwana też „Czarnym Lądem” to nadal, choć wyjątkowo bliski, ciągle tajemniczy  i wcale nie najczęstszy (choć coraz częściej się to zmienia) kierunek podróży. Jak wiecie, ostatni urlop spędziłem na tropikalnym Zanzibarze, który zdecydowanie skradł moje serce na tyle mocno, że postanowiłem podtrzymać ten cudowny nastrój dzieląc się z Wami postem, nawiązującym do tego wspaniałego kierunku podróży.
Tanzania, jak i cała Afryka, to jednak znacznie bardziej wymagający kierunek niż Ameryka czy południe Europy. Dlatego też zanim zdecydujecie się na wycieczkę  w te rejony, radzę przeczytać ten post. Tak aby nie tylko na wakacje dobrze się przygotować ale i nie powtórzyć moich błędów.

To może być dość kontrowersyjny wpis… zaznaczam, iż nie rekomenduję oceniania ludzi,  tym bardziej-  „po okładce”. Aparycja, to także rzecz bardzo względna a o gustach po prostu się nie dyskutuje. Pomimo tego,  jest coś takiego jak : pierwsze wrażenie… i niestety wygląd, stylizacja, zachowanie czy też Twój humor, którzy inni wyczytują z Twojej twarzy… można zrobić tylko raz i to zazwyczaj ono decyduje o tym, jak dalej potoczy się nowa znajomość, kontrakt czy też powodzenie.
Dlatego też warto poświęcić chwilę i przygotować się do tego aby mieć jak największy wpływ na to jakie wrażenie zrobimy na innych, a nasze pierwsze wrażenie wpłynęło na to, aby nie zatrzymało się tylko na tym pierwszym.

Prawdopodobnie nie ma w Polsce święta, które wzbudzałoby większe kontrowersje, niż Halloween. I choć zawędrowało do nas z odległych Stanów Zjednoczonych… to coraz szerzej się „panoszy” na rodzimym podwórku, ku rozpaczy kościelnych i ortodoksyjnie katolickich środowisk. Zanim zaczniemy odprawiać egzorcyzmy na dyni, a przebrane za potwory dzieciaki przeganiać sprzed swoich drzwi zastanówmy się czym właściwie jest Halloween. Czy powinniśmy się go bać i czy w ogóle wolno nam go świętować.?

Nieśmiałość, któż z nas nie zna tej cechy. Mało tego, zaskoczę Was, bardzo często ci, którzy z pozoru sprawiają wrażenie odważnych w rzeczywistości pod przyjętą maską wewnątrz skrywają nieśmiałego chłopca.  Nieśmiałość to nie jest fajna cecha…, mało tego- bardzo utrudniająca życie. I choć dla wielu będzie to zaskoczeniem… wiem o tym bardzo dużo i to z własnego życia, bo to co opisałem w pierwszym akapicie, dotyczy mnie samego.
Z nieśmiałością jednak da się nauczyć żyć. Mało tego, można ją w sobie przełamywać a nawet  czasem wyprzeć ze swojego organizmu. Jak to zrobić? Dziś porozmawiamy sobie o nieśmiałości i o tym jak ją ujarzmić.  

Sam nie wiem ile już tu pisałem o kolorach, o tym ile tajemnic na temat mężczyzn można na ich podstawie wywnioskować. Nigdy jednak nie zwróciłem Wam uwagi na to, jak bardzo kolory, które wybieramy odzwierciedlają naszą osobowość i charakter. Prawdą jest to, że to jakie kolory dominują w naszej szafie nie jest wcale przypadkowe.
Kolory naszych ubrań zazwyczaj mocno integrują się z naszym nastrojem lub momentem, w jakim aktualnie znajdujemy się w życiu. To trochę tak, jak z muzyką. Kiedy w naszym życiu dzieje się dobrze zazwyczaj słuchamy tej wesołej i pogodnej. Gdy jednak dopada nas smutek wielu ludzi wsłuchuje się w nostalgiczne nuty. Czy z kolorami jest podobnie? I czy rzeczywiście na podstawie ich barw jesteśmy w stanie odgadnąć z jakim typem człowieka mamy do czynienia?

Jak dobrze wiecie, nigdy nie bałem się odważnych stylizacji i oryginalnych kolorów w swoich ubraniach. Mało tego wielokrotnie zauważyłem, że to co na siebie zakładałam i w jakim jest kolorze wpłynęło na moje samopoczucie oraz nastrój danego dnia. 
Zaobserwowane przeze mnie dobroczynne działanie kolorów ma poparcie w specyficznej nauce zwane chromoterapią. Nie ma to nic wspólnego z wyszukiwarka google, ale z terapią leczenia za pomocą kolorów! Wiem, że brzmi to jak żywcem wyjęte z wątpliwej medycyny alternatywnej, ale terapia ta była stosowana już w starożytności. Zobaczmy zatem co kryje się za tą oryginalną nazwa i czy za pomocą kolorów naprawdę można leczyć?

Marzenia jednak, jak piękne, tak i mogą być niebezpieczne. Mogą motywować albo wiązać się z ogromnym rozczarowaniem. Dziś zatem porozmawiamy sobie o tym, czy warto mieć marzenia?!

Każdy z nas lubi uśmiechniętych ludzi. Mało tego, zewsząd słyszymy komunikaty mówiące: uśmiechnij się, rozchmurz się albo masz taki piękny uśmiech. Uśmiech ma w sobie coś zaraźliwego i im częściej z niego korzystamy, tym potencjalnie lepiej nam się żyje, jesteśmy lepiej odbierani przez społeczeństwo a nawet, po prostu więcej jesteśmy w stanie coś załatwić. Można by rzec, że uśmiech mówi więcej niż tysiąc słów. Czasem jednak jest tak, że uśmiech to tylko maska, pod którą skrywa się wewnętrzny ból i cierpienie, którego nie potrafimy zauważyć. A skutki tego mogą być dużo bardziej opłakane niż wiecznie skwaszona mina…

Kiedyś obiecałem sobie, że każdą tzw. nadwyżkę finansową, jaką uda mi się zarobić poza bieżącymi wydatkami, będę realizować na podróże. Muszę przyznać, że od tego czasu zacząłem naprawdę zwiedzać świat, odwiedzając na ten moment blisko 40 krajów. I choć jeszcze wiele przede mną, to podróże stały się zdecydowanie moją największą nagrodą dla pracy oraz trudności życia codziennego. Mało tego, prawdopodobnie to właśnie z tego najtrudniej byłoby mi zrezygnować.

Ponieważ sezon urlopowy jeszcze przed nami a ja już za nim tęsknię, tym razem postanowiłem wspólnie z Wami powspominać podróżniczy klimat. Dlatego też wspominając zeszłoroczne wakacje w Grecji znalazłem dotychczas niepublikowane zdjęcia, aby tym samym w dzisiejszym poście, wspólnie z Wami odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego właściwie warto podróżować po świecie?

Nikomu specjalnie nie trzeba powtarzać, że żyjemy w czasach kiedy słowo „pomagam” nabiera zupełnie innego znaczenia. Chociaż, tak naprawdę pomagać można zawsze, bez względu na to czy twa wojna czy tez nie. Niestety czasem pomoc może przynieść odwrotne skutku od tych, które zakładamy, i tak jak od miłości do nienawiści jest tylko mały krok, tak od pomagania do szkodzenia też nie wiele brakuje. Przeanalizowałem kilka artykułów i dziś opowiem Wam o tym jak pomagać żeby nie szkodzić.

Pewnie niejedna osoba czytająca ten post zastanawia się dlaczego poruszam takie tematy na swojej stronie. Wszak nie jestem psychologiem, choć psychologia zawsze była w kręgu mojego zainteresowania.   Jestem jednak socjologiem, a zatem to ogół społeczeństwa powinien ciekawić mnie bardziej, niż jednostka. Nie jestem taki „mądry”, żeby udzielać porad życiowych innym ludziom. W rzeczywistości to, co umieszczam na blogu, to tak naprawdę nauka i wiedza dla mnie samego a to, co tu zawieram sam wielokrotnie staram się wdrażać w swoje życie, a że ostatni miesiąc, mówiąc wprost, nie był dla mnie lekki , to dziś porozmawiamy o tym,  jak być szczęśliwym…w trudnych czasach.

Szukając pomysłu na post w tym tygodniu, chciałem znaleźć coś, co nie tylko będzie cennymi wskazówkami dla Was, ale dodatkowo odzwierciedli moje obecne odczucia. Fakt, że od dłuższego czasu mierzę się z tzw. chandrą, zmotywował mnie do poszukania w Internecie informacji na temat, jak sobie z nią radzić. Chociaż zdjęcia dodane do postu pokazują coś zupełnie innego, to chcę umieścić w nim odrobinę słońca ponieważ stwierdziłem, że łatwiej będzie Was wprowadzić w pozytywny nastrój, jednak jeśli to nie pomogło, przejdź do dalszej treści artykułu.