Kto z nas nie lubi challenge? Mam wrażenie, że na nich trochę opiera się dziś cały świat! Wyznaczanie sobie wyzwań, które faktycznie uda się osiągnąć to sztuka, którą każdy z nas może opanować i wcale nie musi ona być trudna.

Dzisiaj porozmawiamy o czymś, co dotyka każdego z nas, choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę. Znasz to uczucie, kiedy w głowie pojawiają się myśli w stylu: „Nie jestem wystarczająco dobry”, „Mogłem zrobić więcej”, „Inni są lepsi ode mnie”? Cóż, mam dla Ciebie ważną wiadomość – największym hejterem samego siebie… jesteś Ty sam! I to właśnie te nierealne wymagania, które stawiasz sobie na co dzień sprawiają, że życie staje się cięższe, niż powinno być.

Skąd to się bierze?

Żyjemy w świecie, który bombarduje nas obrazami „idealnego” życia – na Instagramie, Facebooku, YouTube’ie… wszędzie widzimy ludzi, którzy wydają się mieć wszystko: idealną sylwetkę, idealną karierę, idealne związki. Patrząc na to wszystko, zaczynamy porównywać siebie do tego nierealistycznego standardu. I tu właśnie rodzi się problem. Zamiast być dla siebie wsparciem, stajemy się najgorszymi krytykami.

Dlaczego tak robimy? Bo mamy w głowie obraz tego, jak powinniśmy wyglądać, jak powinniśmy działać i jakie powinniśmy osiągać cele. Problem w tym, że te „powinności” często są kompletnie oderwane od rzeczywistości. Chcemy być najlepsi we wszystkim, zawsze perfekcyjni, zawsze na szczycie. Ale wiesz co? To niemożliwe. I właśnie przez te nierealne oczekiwania sami siebie niszczymy.

Perfekcjonizm – wróg numer jeden

Jednym z największych problemów jest perfekcjonizm. Wiesz, o czym mówię, prawda? Kiedy nie jesteś zadowolony z wyniku, mimo że dałeś z siebie wszystko. Albo gdy odkładasz coś na później, bo boisz się, że nie zrobisz tego „idealnie”. Perfekcjonizm sprawia, że nigdy nie jesteśmy zadowoleni z tego, co osiągamy, bo zawsze znajdzie się coś, co moglibyśmy zrobić lepiej. To pułapka, z której ciężko się wydostać, ale kluczem jest zrozumienie, że nikt nie jest perfekcyjny.

Często myślimy, że jeśli nie będziemy doskonali, to inni nas nie zaakceptują. Boimy się porażek, jakby miały one świadczyć o naszej wartości jako osoby. Ale prawda jest taka, że porażki są częścią życia, i to właśnie one pozwalają nam się rozwijać. Każdy, kto odniósł sukces, wcześniej musiał upaść. Nikt nie zaczyna na szczycie – droga na górę pełna jest potknięć, błędów i lekcji, które trzeba odrobić.

Dlaczego tak ciężko być dla siebie łagodnym?

Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego tak trudno przychodzi nam bycie miłym dla samych siebie? Kiedy nasi przyjaciele popełniają błędy, potrafimy ich wesprzeć, powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. A co robimy, kiedy sami zawalimy? Obwiniamy siebie, dręczymy myślami, analizujemy w kółko, co mogliśmy zrobić inaczej.

To błędne koło, bo im bardziej się karcimy, tym trudniej jest nam ruszyć do przodu. Zamiast się motywować, wpędzamy się w poczucie winy. A przecież jesteśmy tylko ludźmi. Masz prawo popełniać błędy, masz prawo nie być perfekcyjny. Warto nauczyć się akceptować swoje wady i niedociągnięcia, bo one są naturalne.

Jak przestać być swoim największym hejterem?

1. Zatrzymaj wewnętrznego krytyka. Następnym razem, gdy złapiesz się na myśli typu „nie jestem wystarczająco dobry”, spróbuj zadać sobie pytanie: „Czy naprawdę jest to prawda? Czy jestem sprawiedliwy wobec siebie?”. Często okazuje się, że ten głos w naszej głowie to tylko echo naszych nieuzasadnionych obaw.

2. Zrób listę swoich osiągnięć. Łatwo jest zapomnieć o tym, co udało się nam osiągnąć, gdy jesteśmy skupieni na tym, co jeszcze przed nami. Spójrz na to, co już zrobiłeś – nawet małe kroki są warte uznania.

3. Bądź dla siebie dobrym przyjacielem. Wyobraź sobie, że mówisz do siebie tak, jakbyś mówił do bliskiej osoby. Czy krytykowałbyś swojego przyjaciela tak surowo, jak siebie? Prawdopodobnie nie. Naucz się traktować siebie z większą czułością i zrozumieniem.

4. Zaakceptuj niedoskonałości. Zamiast stawiać sobie nierealistyczne wymagania, pozwól sobie na bycie człowiekiem. To, że czasami coś nie wyjdzie, nie oznacza, że jesteś gorszy. Niedoskonałości są częścią tego, kim jesteś – i to jest w porządku.