Afryka, to niewątpliwie jedna z najciekawszych destynacji do podróżowania. Nie tylko bogactwo i różnorodność fauny i flory ale i koloryt państw tego regionu zapewnia wszystko to, co miłośnik zwiedzania świata pragnie najbardziej. Sam należę do tych, którzy Afrykę pokochali już za pierwszym razem i z przyjemnością wróciłbym tam jeszcze nieraz, poznając i eksplorując tzw. „czarny ląd”
Pomimo że Afryka od lat otwarta jest na turystów a biura podróży prześcigają się w mnogości ofert, wycieczek i hoteli oferujących wypoczynek w tym rejonie świata, to wokół Afryki od lat funkcjonuje ogromna ilość mitów rozpowszechnianych przez ludzi, zazwyczaj tych, którzy nigdy w Afryce nie byli. Dlatego w dzisiejszym poście spróbujemy się rozprawić z większością z nich. Zapraszam na najnowszy wpis.
Mit numer 1: Lecę do Afryki! – czyli gdzie?
POLECAM: WESELE TO NIE TAKA PROSTA SPRAWA…
Recenzja książki „Zanim Powiesz tak 2”.
Mit numer 2: Wszyscy Afrykańczycy są czarnoskórzy.
To kolejna bzdura, utożsamiana zazwyczaj przez osoby, które albo nie były w Afryce, albo nie znają geografii. Pragnę tym wszystkim przypomnieć, że takie kraje jak Egipt, Tunezja czy Maroko… to także Afryka. Przypomnijcie sobie kolor skóry rdzennych mieszkańców… być może ich odcień jest ciemniejszy niż Europejczyków… ale tylko daltoniści uznaliby go za czarny.
Mało tego, nawet głęboka Afryka, to państwa, które w przeszłości w większości przypadków były koloniami europejskimi, co też powoduje że nie brakuje wśród mieszkańców tych regionów białych ludzi, czego przykładem może być chociażby Republika Południowej Afryki, gdzie napływ białej ludności był tak duży, że aż doprowadziło to do wieloletnich konfliktów na tym poziomie. Pragnę także zwrócić uwagę, że sam kolor skóry ciemnoskórych mieszkańców również jest bardzo zróżnicowany, a wszystko jest to wynikiem strefy klimatycznej w której mieszkają, biorąc pod uwagę rozpiętość Afryki, kolor skór choćby Somalijczyków, będzie mocno odbiegać od mieszkańców np. Kongo.
Mit numer 3: Mit: Lwy, słonie, żyrafy i hieny… są wszędzie!
Tak… i nie. Prawdą jest, że dzikie zwierzęta w Afryce żyją na wolności (i chwała bogu), zaś ogromną powierzchnię kontynentu, szczególnie w jej centralnej części stanowią Parki Narodowe, gdzie zwierzęta mogą spokojnie migrować. Pamiętajcie jednak, że większość zwierząt zamieszkujących Afrykę to zwierzęta zagrożone wyginięciem i nawet będąc na safari wcale nie macie gwarancji ze uda się wam je spotkać.
Weźmy pod uwagę przykład lwów, których obecna populacja stanowi tylko dwadzieścia tysięcy, co biorąc pod uwagę teren całej Afryki, która rozciąga się na powierzchni około trzydziestu milionów kilometrów kwadratowych, raczej powoduje, że trudno by było spotkać zwierzaka przechadzającego się wokół naszego hotelu. Jest jednak wyjątkowe zwierzę od tej reguły…, jeśli chcecie spotkać małpę…, to jest ich jak kotów na polskich osiedlach.
Mit numer 4: Afryka To dziki ląd a ludzie mieszkają w szałasach.
To nie tylko krzywdzące, stereotypowe ale przede wszystkim ignoranckie spojrzenie na ten kontynent. Prawdą jest, że znaczną część kontynentu stanowią tereny takie jak sawanna, dżungla czy bezkresna pustynia. Natomiast obraz ludzi mieszkających w szałasach to wizerunek Afryki sprzed stu lat! Sama Afryka to jeden z najbardziej dynamicznych i zmieniających się obszarów urbanistycznych na świecie, w której takie mocarstwa jak USA, Rosja czy Chiny inwestują ogromne pieniądze (w większości aby uzależnić te państwa od siebie) nie zmienia to jednak faktu, że Afryka na naszych oczach przeobraża się w gigantyczne metropolie zamieszkujące przez miliony mieszkańców. I wcale nie będziecie zaskoczeni kiedy w stolicach państw afrykańskich znajdziecie drapacze chmur wcale nie odbiegające od najbardziej rozpoznawalnych miast świata.
ZOBACZ TEŻ: WITAJCIE W SERCU AFRYKI!
Kenia i o tym dlaczego skradła moje serce!
Mit numer 5: Afryka jest bardzo biedna.
Jeśli spojrzymy na Afrykę ogólnie i przez pryzmat Europy i Ameryki Północnej, to faktycznie Afryka jest najbiedniejszym regionem świata. Nie zmienia to jednak faktu, że państwa w Afryce, podobnie jak się to ma do Europy, ma klasy biedne, średnie i bardzo bogate! I wbrew pozorom bogatych mieszkańców Afryki jest bardzo dużo, czego sam byłem świadkiem choćby w Kenii. Znacznie większym problemem tego kraju to jednak korupcja i nielegalne środki sprzyjające gromadzeniu majątku przez najbogatszych mieszkańców. Nie zmienia to jednak faktu, że społeczeństwo Afryki jest bardzo zróżnicowane, i choć ubóstwo to bardzo poważny problem stanowiący znaczną część mieszkańców, postrzeganie całej Afryki jako biednej jest wysoce niesprawiedliwe.
Mit numer 6: AIDS to problem Afryki.
Na koniec muszę przytoczyć mit, który nie tylko jest nieprawdziwy ale wyjątkowo przykry dla tego kontynentu. Prawdą jest ze 70% zakażeń HIV rejestrowanych jest na „czarnym lądzie”, jednakże ludzie zakażeni wirusem HIV żyją na całym świcie i to w Europie czy Ameryce rejestrowane są najbardziej alarmujące wskaźniki wzrostu zakażeń. Warto też dodać, że to nie Afryka stoi za rozszerzeniem się tej choroby na świecie… ale to już temat na osoby post.
WARTO PRZECZYTAĆ: CO CZYTAĆ NA ŚWIĘTA?
Recenzja książki Krystyny Mirek „Światło w cichą noc”.
Jak widzicie, mitów na temat Afryki nie brakuje… pewnie gdybym pogrzebał więcej znalazłbym ich jeszcze kilka. Nie mniej jednak nie polecam budowanie swojej opinii na temat mitów, ile faktów i własnych doświadczeń. Ja ze swojej strony zachęcam was aby odkrywać ten kontynent na nowo. Bo Afryka jest jednym z najpiękniejszych rejonów świata i łatwo pokochać go całym sercem!
KUPISZ TUTAJ: Czarne Bermudy – AliExpress
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA DRUGIEJ CZĘŚCI CUDZEGO ŻYCIA – NOWY POCZĄTEK!
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: „CUDZE ŻYCIE” TOM 1
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
![PL🇵🇱:„THE PHANTOM” W OPERZE LUBELSKIEJ, CZYLI JAK ZNISZCZYĆ MIŁOŚĆ DO „UPIORA…”
Recenzja spektaklu. Zachęcony pozytywnym odbiorem mojej recenzji AIDY, postanowiłem kontynuować wątek komentowania sztuki z laickiego punktu widzenia. Okazja co do tego pojawiła się wyjątkowo szybko, bo kiedy dowiedziałem się że w Operze Lubelskiej wystawiany jest Upiór w operze, nie zastanawiając się ani minuty, kupiłem bilety i ruszyłem do stolicy województwa lubelskiego chcąc porównać tę sztukę z kultową już adaptacją- warszawskiego teatru ROMA. I właśnie wówczas przekonałem się, że zgodnie z powiedzeniem: ”gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy…” pośpiech to wyraźnie zły doradca… Bo gdybym nie zasugerował się plakatem, i zdjęciem ze spadającym żyrandolem… wiedziałbym że „The Phantom” w operze lubelskiej, ma tyle wspólnego z ”Upiorem w Operze” co Trybunał Juli Przyłębskiej z konstytucją RP… Ale po kolei… […] nie znęcajmy się już nad samą fabuła…, bo jest jaka jest. Teatr zupełnie nie dba aby zachęcić widza do tego spektaklu. Musical to taniec łączony z muzyką. Choreografia, która jest ważniejsza niż dialogi… i nie mam nic co do wieku aktorów grających w tym spektaklu…ale grając w musicalu trzeba tańczyć! Nie chodzić za rękę i jedna scena z tańczącymi chłopcami to za mało aby zyskać serce fanów tego gatunku. Kolejna porażka to scenografia, gdzie jest kultowa scena balu maskowego na schodach, gdzie podziała się do cholery loża numer 5! I dlaczego żyrandol spada tak… jakby zjeżdżał na tyrolce! Matko tego tak się nie robi… nie robi się tego tym, którzy kochają ten spektakl! Natomiast nic tak nie boli jak warstwa muzyczna. Bo to ona niesie emocje w tym widowisku. Uderzenia bębnów, kościelnych organów czy trąb dętych … to musi działać w operze, NIEŚĆ MOC!!!. Tu tego po prostu nie ma… nie ma i dlatego ten spektakl nie niesie i nie może się udać. Bo nic z niego nie zostaje w sercu odbiorców […] Po pełną recenzję zapraszam na bloga: www.zwyczajnychlopak.pl ENG🇬🇧: THE PHANTOM” AT THE LUBLIN OPERA, OR HOW TO DESTROY YOUR LOVE FOR THE “PHANTOM…” #upiórwoperze #thephantomoftheopera #thephantom #opera #art #musical #recenzja #boy #boystyle #zwyczajnychlopak](https://zwyczajnychlopak.pl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
