Anna Matusiak przyzwyczaiła nas w swoich książkach do raczej trudnych tematów, mnie mniej jednak od jakiegoś czasu eksperymentuje z lżejszą formą literatury i choć komediowy nurt jest w nich widoczny to nadal między kartkami łatwo odczytać głębszą treść, ukryte dylematy i problemy życiowe, nawet jeśli są one ukryte pod warstwą weselnego lukru.
Taka właśnie zawartość ukrywała się w poprzedniej powieści: „Zanim powiesz tak”, wydanej pod szyldem Purple Book, której recenzję mieliście okazję czytać w zeszłym roku na moim blogu. Teraz Ania Matusiak wraca z drugą częścią swojej książki pod tytułem „Zanim powiesz tak 2”. Co spotkało bohaterów i czy powieść trzyma klimat poprzedniej części? Zapraszam na najnowszą recenzję.
Lena wraca i nie ma lekko… O fabule.
POLECAM: „ZANIM POWIESZ TAK”, CZYLI WESELE OD KUCHNI.
Recenzja książki Ani Matusiak
„Zanim powiesz tak 2”, zaczyna się w kolejnym sezonie ślubnym, który stoi wyzwaniem przed Leną, zanim ta jednak pozna nowe pary, którym będzie musiała zrealizować wymarzone wesele, nad jej nowym związkiem gęstnieją ciemne chmury, a sama Lena ani myśli zaryzykować raz jeszcze aby znów stanąć na ślubnym kobiercu. Czy zdoła przezwyciężyć swój lęk z przeszłości i jak ostatecznie na jej decyzje wpłyną nowopoznane pary, którym musi zorganizować idealną uroczystość? O tym dowiecie się sami.
„Zanim powiesz tak 2″…, taka inna książka.
Mam wrażenie, że autorka coraz bardziej tęskni za trudnymi tematami, bo druga część jej sagi jest znacznie bardziej refleksyjna i poruszająca, niż poprzednia. Życiowe problemy, z którymi zmagają się jej pary, coraz bardziej zmierzają ku literaturze obyczajowej, niż romantycznej. Czy to wada? Wręcz przeciwnie. Dla mnie, który lubuje się we wzruszeniach i refleksjach w książce, to duży atut, bo „Zanim powiesz tak 2” zyskuje głębię i wartość dla czytelnika.
Tutaj też wyraźnie czuć samą Anię Matusiak a Lena ma coraz więcej jej cech. Ania, która będąc nie tylko autorką i dziennikarką ale i zagłębiającą się w zagadnieniach psychologii z powodzeniem analizuje emocjonalne aspekty osobowości. Same zaś problemy i zmartwienia są tu znacznie bardziej rozbudowane i głębsze niż typowe problemy młodych par przed ślubem. Jej bohaterowie mają w drugiej części szereg życiowych dylematów, a sam ślub ma być nie tyle spełnieniem ich marzeń, co ukoronowaniem wyzwań jakie stanęły na drodze do ich szczęścia. To zupełnie zmienia postrzeganie powołanych na kartach książki postaci a z życiowymi wyzwaniami i kolejami losu jakie ich spotykają bardzo łatwo się identyfikować.
Duży plus należy się za to, że Ania nie powiela schematów z poprzedniej książki. Bardziej unika też stereotypów rządzących w ramach ślubnych przygotowań. Same obowiązki wedding plannerki schodzą tu na dalszy plan a Laura staje się bardziej psychologiem niż organizatorką ślubnych przyjęć. Autorka tak różnicuje swoje postaci aby książka była jak najbardziej uniwersalna a w jej bohaterach, można było odnaleźć właśnie tę parę, która najbardziej jest tożsama z nami samymi. Jednocześnie każdy związek jest zupełnie inny… zupełnie tak jak w realnym życiu.
ZOBACZ TEŻ: PREZENT IDEALNY, JAKI POWINIEN BYĆ?
6 cech, które pomogą Ci go znaleźć.
Przy całym tym bagażu treści i przemyśleń Ania nie traci lekkiej formy. Książka jest utrzymana w tonacji „prostego” języka, z lekkim przekazem, mającym za zadanie trafiać do szerokiego grona odbiorców. Ania nie próbuje przeidealizować swojej powieści. Językowo trzyma się formy znanej z twórczości autorki. Na koniec muszę dodać trochę prywaty. Z racji, że jest to kolejny tytuł autorstwa Ani Matusiak a autorkę miałem przyjemność poznać́ prywatnie, coraz częściej w jej twórczości widzę samą Anię. I choć jej bohaterki nieraz się różnią, widać ile serca wkłada w swoich bohaterów. Czasem nawet czytając po cichu w uszach słyszałem głos Ani. To chyba świadczy o tym, że w książce jest jakaś prawda i to stanowi jej największy atut.
Podsumowując:
Mimo że książka odbiega od typowej komedii romantycznej, staje się to tylko jej jeszcze większym atutem. Ogromna ilość czytelników, czego jestem pewien, że nie tylko się przy niej wzruszy ale i zostanie w sercach na dłużej.
WARTO PRZECZYTAĆ: WITAJCIE W SERCU AFRYKI!
Kenia i o tym dlaczego skradła moje serce!
„Zanim powiesz tak 2” w moim rankingu ląduje o oczko wyżej niż jej poprzednia część. I nie ukrywam że chętnie poznałabym trzecią części bo, co by nie mówić… Ania Matusik mogłaby jeszcze nie jedno dodać do tej historii.
KUPISZ TUTAJ: Anna Matusiak – „Zanim Powiesz Tak 2”
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA DRUGIEJ CZĘŚCI CUDZEGO ŻYCIA – NOWY POCZĄTEK!
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA MOJEJ DRUGIEJ KSIĄŻKI:
„CUDZE ŻYCIE”
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
![PL🇵🇱:„THE PHANTOM” W OPERZE LUBELSKIEJ, CZYLI JAK ZNISZCZYĆ MIŁOŚĆ DO „UPIORA…”
Recenzja spektaklu. Zachęcony pozytywnym odbiorem mojej recenzji AIDY, postanowiłem kontynuować wątek komentowania sztuki z laickiego punktu widzenia. Okazja co do tego pojawiła się wyjątkowo szybko, bo kiedy dowiedziałem się że w Operze Lubelskiej wystawiany jest Upiór w operze, nie zastanawiając się ani minuty, kupiłem bilety i ruszyłem do stolicy województwa lubelskiego chcąc porównać tę sztukę z kultową już adaptacją- warszawskiego teatru ROMA. I właśnie wówczas przekonałem się, że zgodnie z powiedzeniem: ”gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy…” pośpiech to wyraźnie zły doradca… Bo gdybym nie zasugerował się plakatem, i zdjęciem ze spadającym żyrandolem… wiedziałbym że „The Phantom” w operze lubelskiej, ma tyle wspólnego z ”Upiorem w Operze” co Trybunał Juli Przyłębskiej z konstytucją RP… Ale po kolei… […] nie znęcajmy się już nad samą fabuła…, bo jest jaka jest. Teatr zupełnie nie dba aby zachęcić widza do tego spektaklu. Musical to taniec łączony z muzyką. Choreografia, która jest ważniejsza niż dialogi… i nie mam nic co do wieku aktorów grających w tym spektaklu…ale grając w musicalu trzeba tańczyć! Nie chodzić za rękę i jedna scena z tańczącymi chłopcami to za mało aby zyskać serce fanów tego gatunku. Kolejna porażka to scenografia, gdzie jest kultowa scena balu maskowego na schodach, gdzie podziała się do cholery loża numer 5! I dlaczego żyrandol spada tak… jakby zjeżdżał na tyrolce! Matko tego tak się nie robi… nie robi się tego tym, którzy kochają ten spektakl! Natomiast nic tak nie boli jak warstwa muzyczna. Bo to ona niesie emocje w tym widowisku. Uderzenia bębnów, kościelnych organów czy trąb dętych … to musi działać w operze, NIEŚĆ MOC!!!. Tu tego po prostu nie ma… nie ma i dlatego ten spektakl nie niesie i nie może się udać. Bo nic z niego nie zostaje w sercu odbiorców […] Po pełną recenzję zapraszam na bloga: www.zwyczajnychlopak.pl ENG🇬🇧: THE PHANTOM” AT THE LUBLIN OPERA, OR HOW TO DESTROY YOUR LOVE FOR THE “PHANTOM…” #upiórwoperze #thephantomoftheopera #thephantom #opera #art #musical #recenzja #boy #boystyle #zwyczajnychlopak](https://zwyczajnychlopak.pl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
