Istnieje pogląd, że prawdziwy facet niczego się nie boi. Jest odważny i broń Boże…, nigdy nie powinien płakać. Na szczęście pogląd ten ma tyle wspólnego z prawdą co Trybunał Julii Przyłębskiej z konstytucją. A w dzisiejszych czasach, to bardziej zatwardziały stereotyp, niż realna opinia na temat płci męskiej.
Prawda jest taka, że lęk, czy też-strach jest zjawiskiem niezależnym od płci i bez względu na nią każdy ma do niego prawo. Mało tego, nieraz z lęku i strachu, może wynikać ogromna ilość korzyści. Dziś spróbujemy sobie przeanalizować największe z lęków jakie towarzyszą płci męskiej oraz o tym, jak sobie z nimi radzić. Zapraszam Was na najnowszy post w cyklu poradnika @zwyczajnegochlopaka.
Lęk 1: Porażka…
Dlaczego strach przed porażką umieściłem na pierwszym miejscu? Bo wbrew pozorom porażka jest czymś z czym większość mężczyzn nie jest w stanie sobie poradzić a strach przed nią zdarza się na wyraz często. Z czego właściwie to wynika? Chcąc, nie chcąc społecznie przed mężczyzną stoi więcej wyzwań niż przed kobietą. Mało tego, w większości porażek kobietom więcej jest wybaczane niż płci przeciwnej. Nawet jeśli jest to stereotypowe myślenie, społecznie to na mężczyźnie stoi brzemię tego silniejszego, będącego wsparciem i ostoją rodziny. To na nim stoi też zazwyczaj obowiązek zapewnienia jej dostatniości i stabilności. Toteż na mężczyźnie stoją oczekiwania typu wybudowania domu czy też zabezpieczenia rodzinie przyszłości. Te społeczne oczekiwania nawet jeśli stereotypowe i znacząco odbiegające od różnych modeli rodziny współcześnie, przekładają się na wymagania względem samego siebie. Facet po prostu nie może zawieść. To wszystko powoduje strach, że … poniosę porażkę i zawiodę oczekiwania innych, a tym samym- samego siebie.
POLECAM: NIEKTÓRYCH SEKRETÓW LEPIEJ NIE ODKRYWAĆ…
Recenzja książki „Ciećwierz” Nataszy Sochy
A prawdą jest, że porażki, czy to zawodowe, towarzyskie czy miłosne są najcenniejszą i najlepszą nauką jaką daje nam życie. Nie powinniśmy się jej obawiać pod warunkiem, że potrafimy ją zauważyć i wyciągnąć z niej wnioski. Strach przed porażką może być naszą blokadą aby podejmować wyzwanie na każdej z płaszczyzn naszego życia. Dlatego nie bój się porażki, z podniesioną głowa staraj się stawić jej czoło.
Lęk 2: Nie potrafię…
Wielu z mężczyzn pragnie uchodzić za eksperta w swojej dziedzinie. Nie lubimy chwalić się, że czegoś nie potrafimy zrobić, wręcz przeciwnie w dobrym tonie jest powiedzieć: No jasne, nie ma problemu potrafię to zrobić. Problem jednak pojawia się jeśli to tylko pozory na temat, o którym nie mamy zielonego pojęcia.
A przecież nie każdy jest ekspertem we wszystkim. To żaden wstyd nie potrafić naprawić gniazdka czy wywiercić dziury w ścianie. Mało tego, wcale nie musisz tego umieć. Bądź ekspertem w jednej dziedzinie i tym błyszcz na salonach, a jeśli ktoś zapyta cię na temat, na którym się nie znasz, to najbardziej zabłyśniesz tym, że wiesz gdzie znaleźć rozwiązanie niż, wymyśloną wiedzą, której nie masz.
Lęk 3. Jestem za słaby…
Okazywanie słabości, też nie godzi się prawdziwemu mężczyźnie. Tak jesteśmy uczeni i z takim piętnem idziemy przez życie. I wielu mężczyzn właśnie tego boi się najbardziej. Facet nie może być przecież słaby, bo kobieta oczekuje, że to on będzie zawsze dla niej oparciem. A prawdą jest, że to totalna bzdura! Większość kobiet bardziej doceni szczere łzy i Twoją wrażliwość, tym prędzej skradniesz jej serce, niż udawanym pozorem.
ZOBACZ TEŻ: CHŁOP CZY BABA?
O co chodzi z modą typu UNISEX i dla kogo została stworzona?
Lęk 4. Nic nie osiągnę…
Każdy z nas pragnie zakończyć swoje życie w poczuciu, że coś osiągnęliśmy. Ambicja to także cecha dominująca u sporej ilości mężczyzn a strach przed tym, że słuch po nas zaginie wisi nami, nad wyraz ciężko. Jeśli chcesz tego unikać, próbuj odszukać coś, co potrafisz zrobić najlepiej i skoncentruj własne działania aby to osiągnąć. Jednym słowem daj od siebie coś światu, co nie przeminie wraz z Tobą, dla mnie są to książki.
Lęk 5: Jestem głupi…
To wbrew pozorom najrzadszy z lęków, które wymieniłem, a tak naprawdę… nieraz nam potrzebny. Są sytuacje kiedy lepiej jest zamilknąć, niż zabrać głos… a jednak wielu z nas o tym zapomina. Gorzej jednak, jeśli powinniśmy zabrać głos, a jednak… milczymy. Strach przed wypowiedzią, gdyż zostaniemy uznani za głupca, czy też wygłupieniem się w towarzystwie tak naprawdę obniża naszą rolę w społeczeństwie.
WARTO PRZECZYTAĆ: PARADA RÓWNOŚCI… A KOMU TO POTRZEBNE?
Co niosą za sobą, co zmieniły i czy w 2023 roku warto dalej je organizować?
Mamy prawo do własnego zdania i tak naprawdę nonkonformizm jest cechą pożądaną we współczesnym świecie, dlatego jeśli masz coś mądrego do powiedzenia, nawet jeśli Twoje zdanie czy poglądy różnią się od opinii innych. Nie bój się powiedzieć tego na głos, pod warunkiem, że masz argumenty na poparcie własnych słów.
Lęków nie da się ot tak wyeliminować, mało tego, nawet jeśli przeczytaliście ten post one nadal będą towarzyszyć. Warto jednak poznać każdy z nich, choćby po to aby w porę stawić im czoła… zanim nadejdą.
KUPISZ TUTAJ: Skórzane spodnie – AliExpress
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA DRUGIEJ CZĘŚCI CUDZEGO ŻYCIA – NOWY POCZĄTEK!
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: „CUDZE ŻYCIE” TOM 1
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
![PL🇵🇱:„THE PHANTOM” W OPERZE LUBELSKIEJ, CZYLI JAK ZNISZCZYĆ MIŁOŚĆ DO „UPIORA…”
Recenzja spektaklu. Zachęcony pozytywnym odbiorem mojej recenzji AIDY, postanowiłem kontynuować wątek komentowania sztuki z laickiego punktu widzenia. Okazja co do tego pojawiła się wyjątkowo szybko, bo kiedy dowiedziałem się że w Operze Lubelskiej wystawiany jest Upiór w operze, nie zastanawiając się ani minuty, kupiłem bilety i ruszyłem do stolicy województwa lubelskiego chcąc porównać tę sztukę z kultową już adaptacją- warszawskiego teatru ROMA. I właśnie wówczas przekonałem się, że zgodnie z powiedzeniem: ”gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy…” pośpiech to wyraźnie zły doradca… Bo gdybym nie zasugerował się plakatem, i zdjęciem ze spadającym żyrandolem… wiedziałbym że „The Phantom” w operze lubelskiej, ma tyle wspólnego z ”Upiorem w Operze” co Trybunał Juli Przyłębskiej z konstytucją RP… Ale po kolei… […] nie znęcajmy się już nad samą fabuła…, bo jest jaka jest. Teatr zupełnie nie dba aby zachęcić widza do tego spektaklu. Musical to taniec łączony z muzyką. Choreografia, która jest ważniejsza niż dialogi… i nie mam nic co do wieku aktorów grających w tym spektaklu…ale grając w musicalu trzeba tańczyć! Nie chodzić za rękę i jedna scena z tańczącymi chłopcami to za mało aby zyskać serce fanów tego gatunku. Kolejna porażka to scenografia, gdzie jest kultowa scena balu maskowego na schodach, gdzie podziała się do cholery loża numer 5! I dlaczego żyrandol spada tak… jakby zjeżdżał na tyrolce! Matko tego tak się nie robi… nie robi się tego tym, którzy kochają ten spektakl! Natomiast nic tak nie boli jak warstwa muzyczna. Bo to ona niesie emocje w tym widowisku. Uderzenia bębnów, kościelnych organów czy trąb dętych … to musi działać w operze, NIEŚĆ MOC!!!. Tu tego po prostu nie ma… nie ma i dlatego ten spektakl nie niesie i nie może się udać. Bo nic z niego nie zostaje w sercu odbiorców […] Po pełną recenzję zapraszam na bloga: www.zwyczajnychlopak.pl ENG🇬🇧: THE PHANTOM” AT THE LUBLIN OPERA, OR HOW TO DESTROY YOUR LOVE FOR THE “PHANTOM…” #upiórwoperze #thephantomoftheopera #thephantom #opera #art #musical #recenzja #boy #boystyle #zwyczajnychlopak](https://zwyczajnychlopak.pl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
