To będzie kontrowersyjny post…- swoją drogą to trochę absurd, że w 2023 roku za kontrowersyjny post nadal porusza się temat Parad Równości. Ale cóż żyjemy w Polsce, nie w Londynie, Paryżu czy nawet sąsiednim Berlinie. To co na Zachodzie powszechne, dla nas zawsze będzie kontrowersyjne. W tym roku już po raz dwudziesty drugi ulicami Warszawy przeszła Parada Równości, i co może być dla Was zaskakujące- byłem na niej po raz pierwszy. Dlaczego i komu w ogóle to potrzebne oraz o tym, co Parady Równości zmieniły w Polsce… o tym dowiecie się z tego wpisu.
Kiedy idziesz wśród tłumu kolorowych, uśmiechniętych ludzi, zewsząd otaczają cię transparenty i hasła mówiące o wolności, równości i tolerancji. Wokół gra wesoła, skoczna muzyka, to na próżno wśród zebranych szukać smutnych, szarych ludzi. Wręcz przeciwnie, to święto kolorów, radości, tańca i uśmiechu. Cóż zatem w tym kontrowersyjnego? I dlaczego nadal zastanawiamy się czy parady w ogólne są potrzebne, dlaczego też ktoś miały się sprzeciwiać tym wydarzeniom w obliczu setek marszów polityków, narodowców czy też poparcia dla wszelkiego rodzaju tematów społecznych.
Parada Równości a prawa człowieka.
W temacie Parad Równości można zastanowić się nad kilkoma kwestiami. Po pierwsze w ramach konstytucyjnego prawa, każdy z nas ma prawo do demonstrowania, głoszenia czy też wyrażania swoich poglądów. Tak naprawdę trudno by było prawnie zakazać demonstrowania tego typu wydarzeń, takie marsze są tak samo legalne, jak wiece polityczne, czy też protesty znane od setek lat. Dlatego też zakazywanie tego typu przedsięwzięć przez wszelkiego rodzaju organizacje prorodzinne jest niedorzeczne i najzwyczajniej sprzeczne z prawem, nawet jeśli należysz do tych, którym Parada Równości się nie podoba. W myśl normalnej, ludzkiej egzystencji, nie podoba ci się, to nie bierz udziału…. Oczywiście poprawność tego rodzaju myślenia jest wręcz utopijne i nierealne, bo my Polacy uwielbiamy się sprzeczać i podkreślać swoją rację. Dlatego bliżej nam do zasady: nie pójdę… ale ty też masz nie iść.
ZOBACZ TEŻ: JAK PISAĆ KSIĄŻKI, (NIE) O SXXXE?
Recenzja książki AntyXrotyk.
To trochę paradoks, że sam na Paradzie Równości znalazłem się po raz pierwszy. Wbrew temu do czego nieraz, ktoś próbuje mnie „wrzucić” nie czuję się i nie jestem aktywistą. Mało tego, nigdy nie chciałem nim być. I temat parady jak i dyskusja z nią związana, zazwyczaj mało mnie interesował, w tym roku znalazłem się na niej trochę pod wpływem zmiany planów na weekend, trochę pod wpływem przyjaciół, z którymi chciałem się wybrać.
Parada Równości i to co za sobą niesie.
Zazwyczaj ci, którzy mówią krytycznie o tej imprezie nigdy na niej nie byli. Dla mnie było to przede wszystkim doświadczenie nie tyle polegające na afiszowaniu się swoją seksualnością, ale wyrażając poparcie społeczne i akceptację dla osób LGBT. W Paradzie Równości idą wszyscy!!! Geje, lesbijki, osoby transseksualne oraz cały wachlarz mniejszościowego społeczeństwa… ale to nie na nich osobiście chciałem się skupić. W paradzie idzie też ogromna ilość osób heteroseksualnych, rodziców z dziećmi, czy też setki przypadkowych gapiów dołączających się do imprezy.
I tak naprawdę to stanowi jej siłę i dlatego są one potrzebne! W moim odczuciu parada nie powinna stanowić okazji do afiszowania się swoją osobą ale do zauważenia ilu ludzi nie ma problemu z „innością” w jakimkolwiek jej rozumieniu. W paradę angażuje się coraz więcej firm organizujących platformy i to wcale nie związane ze środowiskiem LGBT, to wszystko sprzyja normalizacji osób kochających nieheteronormatywnie, i to właśnie są największe zalety tej imprezy. Im też większa skala Parady Równości…, tym przystępniej ludzie wyrażają swoje poparcie dla osób LGBT, wszystko na zasadzie powszechności.
Bańka mydlana … piękna ale szybko pęknie.
Można by się zastanowić po co w ogóle są zatem potrzebne Parady Równości. Są i to bardzo, wszystko dlatego, że on, z cała tą otoczką, którą tu wymieniłem są czymś w rodzaju bańki, która z pozoru pięknie wygląda, ale należy uważać gdzie poleci aby za szybko nie pękła.
POLECAM: TO SIĘ TERAZ NOSI!
Najmodniejsze nadruki w sezonie wiosna/lato 2023
Pośród setek haseł i platform, najwięcej chcą ugrać na tym politycy, głosząc hasła wolnościowe i tolerancyjne. Te hasła głoszone są już od 22 lat. Tymczasem po wyborach szybko politycy o nich zapominają. Z punktu widzenia świadomego społecznie dorosłego faceta chodzącego na wybory, doskonale zdaję sobie już sprawę że całe środowisko LGBT staje się zwyczajną kiełbasą wyborcza… i na niewiele możesz tutaj liczyć.
Podobnie ma się to do narracji politycznej, która różni się w zależności jaki kanał telewizyjny włączysz. I niestety należy to jasno podkreślić, że spora w tym wina samego środowiska LGBT, w myśl zasady daj palec wezmą całą rękę. Bo obok hasła akceptacji i tolerancji, pojawiają się takie, które głoszą normalizację seksworkingu (i wcale nie dotyczy to tylko osób LGBT) czy też fetyszyzmu seksualnego… i choć pruderia nie jest moją domeną i naprawdę mało mnie obchodzi jak ludzie bawią się w łóżku… Parada Równości w założeniu nie o to miała walczyć i nie takie przesłanie nieść za sobą- przynajmniej w moim odczuciu. Mało tego, organizacje prawicowe tylko czekają na tego typu „smaczki”, które same wchodzą w paszczę lwa. Niestety ludzie są różni…, nic z tym nie zrobimy i zawsze znajdą się skrajności, które wykorzystają piękne idee do swoich korzyści.
A komu to potrzebne?
WARTO PRZECZYTAĆ: „POŻEGNANIE DOBREJ ZMIANY”
Polityczna satyra czy prorocza wizja mecenasa Jacka Dubois? Recenzja książki
Ta piękna mydlana bańka pęka też tuż za rogiem i poza kordonem policji, która otacza zgromadzonych. Gdzie tęczowa flaga zostaje zwinięta, typowy „Seba” popchnie cię z bara, bo masz byt kolorową bluzkę. Pod zdjęciem z parady otrzymasz setki komentarzy w łagodnej formie mówiącej o tym: „Po co się tak afiszować„, a ulicę dalej stoją transparenty mówiące o sodomitach i seksualizacji dzieci.
Dlaczego zatem Parady Równości w jej pięknej idei są nadal potrzebne? Bo transparenty i hasła jakie na nich głoszą… nadal nie zostały osiągnięte. I choć brzmi to dziwnie chciałbym żyć w kraju gdzie parady już nie będą potrzebne…, bo wolę realne życie, niż kolorową mydlaną bańkę, która szybko pęka, kiedy tylko dotkniesz jej krawędzi.
KUPISZ TUTAJ: Bezrękawnik z printem – AliExpress
Pasek, który widzicie na zdjęciach pochodzi z kolekcji James Hawk. Sprawdźcie ofertę ich akcesoriów. A korzystając z hasła: „zwyczajnychlopak” możecie otrzymać 15% rabatu na wszystkie produkty. Parciany brązowy pasek znajdziecie pod tym linkiem:
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA DRUGIEJ CZĘŚCI CUDZEGO ŻYCIA – NOWY POCZĄTEK!
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: „CUDZE ŻYCIE” TOM 1
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
![PL🇵🇱:„THE PHANTOM” W OPERZE LUBELSKIEJ, CZYLI JAK ZNISZCZYĆ MIŁOŚĆ DO „UPIORA…”
Recenzja spektaklu. Zachęcony pozytywnym odbiorem mojej recenzji AIDY, postanowiłem kontynuować wątek komentowania sztuki z laickiego punktu widzenia. Okazja co do tego pojawiła się wyjątkowo szybko, bo kiedy dowiedziałem się że w Operze Lubelskiej wystawiany jest Upiór w operze, nie zastanawiając się ani minuty, kupiłem bilety i ruszyłem do stolicy województwa lubelskiego chcąc porównać tę sztukę z kultową już adaptacją- warszawskiego teatru ROMA. I właśnie wówczas przekonałem się, że zgodnie z powiedzeniem: ”gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy…” pośpiech to wyraźnie zły doradca… Bo gdybym nie zasugerował się plakatem, i zdjęciem ze spadającym żyrandolem… wiedziałbym że „The Phantom” w operze lubelskiej, ma tyle wspólnego z ”Upiorem w Operze” co Trybunał Juli Przyłębskiej z konstytucją RP… Ale po kolei… […] nie znęcajmy się już nad samą fabuła…, bo jest jaka jest. Teatr zupełnie nie dba aby zachęcić widza do tego spektaklu. Musical to taniec łączony z muzyką. Choreografia, która jest ważniejsza niż dialogi… i nie mam nic co do wieku aktorów grających w tym spektaklu…ale grając w musicalu trzeba tańczyć! Nie chodzić za rękę i jedna scena z tańczącymi chłopcami to za mało aby zyskać serce fanów tego gatunku. Kolejna porażka to scenografia, gdzie jest kultowa scena balu maskowego na schodach, gdzie podziała się do cholery loża numer 5! I dlaczego żyrandol spada tak… jakby zjeżdżał na tyrolce! Matko tego tak się nie robi… nie robi się tego tym, którzy kochają ten spektakl! Natomiast nic tak nie boli jak warstwa muzyczna. Bo to ona niesie emocje w tym widowisku. Uderzenia bębnów, kościelnych organów czy trąb dętych … to musi działać w operze, NIEŚĆ MOC!!!. Tu tego po prostu nie ma… nie ma i dlatego ten spektakl nie niesie i nie może się udać. Bo nic z niego nie zostaje w sercu odbiorców […] Po pełną recenzję zapraszam na bloga: www.zwyczajnychlopak.pl ENG🇬🇧: THE PHANTOM” AT THE LUBLIN OPERA, OR HOW TO DESTROY YOUR LOVE FOR THE “PHANTOM…” #upiórwoperze #thephantomoftheopera #thephantom #opera #art #musical #recenzja #boy #boystyle #zwyczajnychlopak](https://zwyczajnychlopak.pl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
