„Calineczka”, to drugi tytuł z nowej serii autorstwa Nataszy Sochy – w ramach cyklu „Grey Book – Demony Przeszłości” . To powieść dużo bardziej mętna, niepokojąca i ostatecznie przerażająca, niż poprzedni tom, a mimo wszystko czytało mi się ją znacznie lepiej niż poprzednią.
W jednej z wcześniejszych recenzji napisałem, że „Puszka Pandory” mimo że dobra tak , jak i cały cykl, nie została mi jakoś wyjątkowo w pamięci. Jednakże „Calineczka” zostanie z Wami na dłużej i tego akurat jestem pewien.
„Calineczka” – o fabule.
POLECAM: CHWILA SZCZEROŚCI… PO CO W OGÓLE PISZĘ BLOGA?
I czy blogi w 2023 roku mają jeszcze sens?
Do miasteczka zgłasza się kobieta w średnim wieku pragnąca zgłosić gwałt. Chociaż kobieta jest przerażona, to zachowuje trzeźwość umysłu chcąc współpracować z policją. Para inspektorów szybko dochodzi do wniosku, że zbrodnia opisana przez kobietę mocno przypomina coś co wydarzyło się kilkadziesiąt lat temu, wówczas jednak ofiara nie tylko została zgwałcona ale i zamordowana. Czy sprawcą może być ten sam mężczyzna i czy ofiar może być więcej? A może dopiero będzie?
Natasza Socha tworząc kolejne serie wydawnicze z kryminalnym zapędem ostatecznie udawania, że w nowym gatunku czuje się „jak ryba w wodzie”. Ta powieść jest naprawdę przerażająca, wszystko dlatego że autorka bardzo dokładnie opisuje profil ofiar, bawiąc się z czytelnikiem w taki sposób aby ten współczuł i odczuwał pozytywne emocje do ich postaci.
Mrok się szerzy…
ZOBACZ TEŻ: „PUSZKA PANDORY”, CZY WARTO BYŁO JĄ OTWIERAĆ?
Recenzja książki Nataszy Sochy.
„Calineczka” skupia się bowiem na bezbronności i delikatności postaci, które doznają krzywdy. I choć niechętnie, to jednak ostatecznie wcale nie trudno wyobrazić sobie krzywdy, które ich spotykają. To wszystko sprawia, że powieść czyta się obrazami, na dodatek obrazami, których wcale nie chcesz sobie wizualizować ale ostatecznie chcesz poznać finał tej historii. To uzależniające i przerażające jednocześnie. A przecież dokładnie o to chodzi w kryminałach!
Dużo też zyskuje fabularny twist w relacji między dwójką inspektorów, który zafundowała nam autorka pod koniec poprzedniej książki cyklu. Okazuje się, że nawet z pozoru ci, którzy rozpatrują demony przeszłości… nie jeden ciągną za sobą. Tym samym książka zyskuje wielowymiarowość a sam cykl ogromne możliwości rozwoju postaci. Sam jestem ciekaw co Natasza zafunduje nam w ramach dalszych losów bohaterów.
Podsumowując
WARTO PRZECZYTAĆ: TY NIE WYGLĄDASZ JAK PRAWDZIWY FACET!
Czyli… czy są granice zadbanego faceta?
„Calineczka”, to kolejna i jedna z lepszych książek tej serii, jak na zaledwie 200 stron. Nataszy udało się wpleść tyle co w klasykach tego gatunku… tyle, że bez dłużyzn, zbędnych dialogów i pobocznych opisów. To po prostu bardzo dobra książka!
KUPISZ TUTAJ: „Calineczka” – Natasza Socha
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: PREMIERA DRUGIEJ CZĘŚCI CUDZEGO ŻYCIA – NOWY POCZĄTEK!
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ: „CUDZE ŻYCIE” TOM 1
TU KUPISZ KSIĄŻKĘ
![PL🇵🇱:„THE PHANTOM” W OPERZE LUBELSKIEJ, CZYLI JAK ZNISZCZYĆ MIŁOŚĆ DO „UPIORA…”
Recenzja spektaklu. Zachęcony pozytywnym odbiorem mojej recenzji AIDY, postanowiłem kontynuować wątek komentowania sztuki z laickiego punktu widzenia. Okazja co do tego pojawiła się wyjątkowo szybko, bo kiedy dowiedziałem się że w Operze Lubelskiej wystawiany jest Upiór w operze, nie zastanawiając się ani minuty, kupiłem bilety i ruszyłem do stolicy województwa lubelskiego chcąc porównać tę sztukę z kultową już adaptacją- warszawskiego teatru ROMA. I właśnie wówczas przekonałem się, że zgodnie z powiedzeniem: ”gdzie się człowiek spieszy, tam się diabeł cieszy…” pośpiech to wyraźnie zły doradca… Bo gdybym nie zasugerował się plakatem, i zdjęciem ze spadającym żyrandolem… wiedziałbym że „The Phantom” w operze lubelskiej, ma tyle wspólnego z ”Upiorem w Operze” co Trybunał Juli Przyłębskiej z konstytucją RP… Ale po kolei… […] nie znęcajmy się już nad samą fabuła…, bo jest jaka jest. Teatr zupełnie nie dba aby zachęcić widza do tego spektaklu. Musical to taniec łączony z muzyką. Choreografia, która jest ważniejsza niż dialogi… i nie mam nic co do wieku aktorów grających w tym spektaklu…ale grając w musicalu trzeba tańczyć! Nie chodzić za rękę i jedna scena z tańczącymi chłopcami to za mało aby zyskać serce fanów tego gatunku. Kolejna porażka to scenografia, gdzie jest kultowa scena balu maskowego na schodach, gdzie podziała się do cholery loża numer 5! I dlaczego żyrandol spada tak… jakby zjeżdżał na tyrolce! Matko tego tak się nie robi… nie robi się tego tym, którzy kochają ten spektakl! Natomiast nic tak nie boli jak warstwa muzyczna. Bo to ona niesie emocje w tym widowisku. Uderzenia bębnów, kościelnych organów czy trąb dętych … to musi działać w operze, NIEŚĆ MOC!!!. Tu tego po prostu nie ma… nie ma i dlatego ten spektakl nie niesie i nie może się udać. Bo nic z niego nie zostaje w sercu odbiorców […] Po pełną recenzję zapraszam na bloga: www.zwyczajnychlopak.pl ENG🇬🇧: THE PHANTOM” AT THE LUBLIN OPERA, OR HOW TO DESTROY YOUR LOVE FOR THE “PHANTOM…” #upiórwoperze #thephantomoftheopera #thephantom #opera #art #musical #recenzja #boy #boystyle #zwyczajnychlopak](https://zwyczajnychlopak.pl/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)
